Telewizor częœciej zwany Odbiornikiem Telewizyjnym lub w skrócie OTV to urzšdzenie przeznaczone do zdalnego odbioru ruchomego obrazu. Ruchomy obraz nadawany przez telewizję składa się z wyœwietlanych jeden po drugim nieruchomych obrazów, z częstotliwoœciš 25 lub 30 obrazów na sekundę. Pojedynczy obraz (nazywany też "klatkš") podzielony jest z kolei na kilkaset linii. Typowe wartoœci to 625 lub 525 linii.

W telewizorach stosowane sš następujšce typy wyœwietlaczy:
• CRT - tradycyjne, obraz wyœwietlany jest za pomocš kineskopu;
• DLP - projekcyjne, często bardzo duże, obraz wyœwietlany jest za pomocš wyœwietlaczy DLP na tylnej powierzchni półprzezroczystej szyby, na której z przodu oglšda się obraz;
• LCD - ciekłokrystaliczne, płaskie (zajmujšce mało miejsca "w głšb"), lecz majšce ograniczony rozmiar ekranu. Sš one także zdrowsze dla oczu od telewizorów CRT;
• plazmowe - oparte na technologii plazmowej, wyglšdajšce bardzo podobnie do LCD, jednak różnišce się nieco lepsza jakoœciš i większym poborem pršdu, lecz za to możliwoœciš zbudowania ekranu bardzo dużych rozmiarów.

Istotne parametry telewizorów:
• wielkoœć ekranu wyrażana w calach;
• format ekranu 16:9 lub 4:3;
• kontrast (chrominancja);
• jasnoœć (luminancja);
• czas odœwieżania ekranu;
• odbiór programów PAL, SECAM, NTSC;
• rozdzielczoœć;
• kšt widzenia (LCD, plazmowe);
• żywotnoœć ekranu;
• częstotliwoœć odœwieżania obrazu (50 Hz, 100 Hz);