Wielkiego Odyna dręczyły pewnego razu okropne sny. Nie mogšc sobie z tym poradzić odprawił czary i dowiedział się co go gnębi: głód wiedzy.
Mimo, iż Miód Skaldów był tak bogaty w wiedzę, to okazał się niewystarczajšcy dla najwyższego z bogów. Odyn postanowił znaleŸć rozwišzanie. Udał się więc w podróż, do najgłębiej osadzonego korzenia Drzewa Yggdrasill, które podtrzymywało cały œwiat i było Ÿródłem wszelkiej mšdroœci.
Odyn spoglšdał na drzewo oczekujšc znaku, rady aż jakiœ głos szepnšł, że dla wiedzy musi poœwięcić samego siebie sobie. Przygotował więc linę i włócznię Gungnir, wspišł się na drzewo i na jednym z konarze zawiesił sznur tworzšc pętlę.
Pomodlił się do samego siebie o wytrwałoœć a także poprosił Drzewo by go przyjęło i przystšpił do spełnienia ofiary. Nałożył pętlę na szyję i puœcił się konaru. Sznur zacisnšł się na tchawicy miażdżšc jš i przełamujšc kręgosłup. Odyn zmarł.

Jego dusza kršżyła wokół ciała czekajšc na chwilę powrotu.
Po 9 dniach i 9 nocach Odyn poczuł jak jego kręgosłup się zrasta, podobnie jak tchawica, a dusza ma wolny wstęp do ciała. Ale nie skorzystał z łatwego powrotu do œwiata żywych. Chwycił włócznię Gungnir i wbił jš sobie w bok, po raz kolejny umierajšc. Jednak tym razem dusza nie uleciała razem z krwiš, pozostała na swym miejscu.
Odyn był zdziwiony wiedzšc, że jednoczeœnie jest żywy i martwy. Popatrzył oczami duszy w dół aż dotarł do ukrytego �ródła Mšdroœci, które strzegł olbrzym Mimir. Mimir spojrzał na Odyna i zapytał czego pragnie największy z bogów. Odyn odparł że przybył po mšdroœć. Mimir zgodził się by bóg napił się ze studni wiedzy, jednak musiał zapłacić za ten przywilej.

Odyn dał Mimirowi złote naszyjniki ukute z grubych złotych prętów a także pierœcień Herfod, lecz Mimir odparł, że to nie wystarczy. Zdziwiony Odyn zapytał czego jeszcze oczekuje. Na to Mimir odparł, że chce rzeczy chce cenniejszej rzeczy którš ma Odyn. Odyn długo myœlał, aż wreszcie domyœlił się czego chce Mimir? jego oka. "Tak" odparł Mimir, tłumaczšc, że oczy bogów widzš dalej i głębiej, a Odynowi wystarczy jedno oko. Odyn się zgodził i wyrwał jednym ruchem lewe oko.
Przerażajšcy krzyk bólu wstrzšsnšł ziemiš. Na polecenie Mimira wrzucił swoje oko do studni w tej chwili z czeluœci wzbił się gejzer, po czym opadł i zamienił się w rzekę. Od tamtej pory Mimir używa oka Odyna jako łyżki do czerpania wody ze Studni Mšdroœci. Po złożeniu tej ofiary, Odyn napił się wody i spłynęła na niego wiedza o magii run.
Mimir zapoznał go z zaklęciami magicznymi, gdzie każdemu odpowiada jedna runa czyli znak tajemnego alfabetu. Wiedzę o zaklęciach Odyn zachował dla siebie a zdradził runy zdatne do zapisywania słów. Odyn przyjšł magię run i powrócił odrodzony i potężniejszy niż kiedykolwiek. Posiadł wiedzę jakiej nigdy nikt wczeœniej nie posiadł.