Opowieœć o boskim bogu, który stworzył sam siebie, który stworzył niebo i ziemię, tchnienie życia, ogień i wodę, bogów i ludzi, dzikie zwierzęta i trzodę, gady, ptaki i ryby, który jest władcš ludzi i bogów, jedynš postaciš, dla której 100 i 20 lat sšjednym rokiem, którego rozliczne imiona sš nieznane nawet bogom.
Oto bogini Izyda żyła w postaci kobiety, która posiadała znajomoœć magicznych słów. Jej serce odwróciło się ze wstrętem od milionów ludzi i zwróciło do bogów, lecz ceniła bardziej miliony duchów. Czyż nie jest to możliwe by być jak Re w niebie i nad ziemiš; zostać Paniš Ziemi i potężnš boginiš przy pomocy znajomoœci imienia œwiętego boga? Tak myœlała ona w swym sercu. Oto Re wstępuje codziennie na czele swych żeglarzy zasiada na podwójnym tronie dwóch horyzontów. Teraz boski zestarzał się, ciekło mu z ust, a jego wydzielina spadała na ziemię i ciekła œlina. Izyda ugniotła jš w ręku wraz z ziemiš i ulepiła Œwiętego Węża z zatrutymi zębami, tak że nikt nie mógł uciec żywy od niego.
Umieœciła go na œcieżce, którš miał przechodzić wielki bóg, zgodnie ze swym życzeniem, wokół Dwóch Krajów. Wielki Bóg podniósł się w kaplicy w Wielkim Domu - oby żył w szczęœciu i zdrowiu - wœród swych towarzyszy i udał się w drogę zgodnie ze swym codziennym zwyczajem. Œwięty Wšż zanurzył swe zęby w nim. Żywy ogień rozlał się po ciele boga, a gady zniszczyły mieszkańca cedrów. Potężny bóg otworzył swe usta i krzyk Jego Majestatu - oby żył w szczęœciu i zdrowiu - dał się słyszeć w niebie, Towarzysze boga powiedzieli:
- Co się stało?
A bogowie zapytali Re:
- Co to jest?

Bóg nie znalazł odpowiedzi na to pytanie, ponieważ szczęki jego zamknęły się, wargi drżały, a trucizna owładnęła wszystkimi jego członkami tak, jak Hapy zalewa cały kraj podczas wylewu.
Wielki bóg zdecydował w swym sercu i zakrzyknšł do bogów, którzy byli w jego œwicie, mówišc:
- Zbliżcie siędo mnie, wy, którzy wyszliœcie ze mnie, wy, którzy powstaliœcie ze mnie, wy, którzy powstaliœcie ze mnie, ponieważ chcę wam powiedzieć co się stało. Zostałem ukšszony przez jakšœ œmiertelnš rzecz, o której nie wie moje serce o której nie widziały moje oczy ani nie zrobiły moje ręce. Nie wiem co to mogło być, to co mnie ugryzło.
Nigdy przedtem nie czułem podobnego bólu, a żaden ból nie może być gorszy niż ten. Ja jestem władcš i synem władcy. Jestem boskim objawieniem. Zostałem stworzony przez boga. Jestem Wielkim i synem Wielkiego, a ojciec mój nadał mi moje imię. Imiona moje sšrozliczne, kształty moje sš wielkorakie, a istnienie moje jest w każdym bogu. Jestem wzywany jako Thot i jako Horus z Hekenu. Mój ojciec i matka moja powiedzieli moje imię i ukryli je w mym ciele, gdy zostałem urodzony, tak że nikt z tych, którzy użyjš przeciwko mnie magicznych słów, nie może zaczarować mnie, aby nade mnš panować.

Wyszedłem z kaplicy aby popatrzeć na to, czego dokonałem i szedłem swojš drogš poprzez Podwójny Kraj, który stworzyłem, gdy zostałem ukšszony nie wiem przez co. Czy może był to ogień? Czy może była to woda? Serce moje jest pełne płonšcego ognia, moje kończyny drżš, a w członkach moich czuję rwšcy ból. NIech podejdš do mnie moje dzieci - bogowie, którzy znajš słowa mocy, a których usta sš zręczne w wymawianiu ich, których moc sięga do nieba. I zbliżyły się do niego jego dzieci i każdy bóg wykrzykiwał lamenty. Przybyła Izyda ze słowami mocy, a w ustach jej był powiew życia. Słowa, które złożyła razem, niszczš choroby i ożywiajš tych, których gardła zatrzymały się, i powiedziała:
- Co się stało, boski ojcze? Co to jest? Czy wšż wsšczył w ciebie swój jad? Czy cokolwiek, co stworzyłeœ, podniosło swš głowę przeciwko tobie? Zaprawdę, zostanie to zwyciężone właœciwymi zaklęciami, ja odpędzę to przed twš œwiatłoœciš. Œwięty bóg otworzył swe usta i rzekł:
- Szedłem drogš, przechadzajšc się po Egipcie, ponieważ chciałem przypatrzyć siętemu co stworzyłem, gdy zostałem ukšszony przez węża. Czy może to być ogien czy też woda?
Jestem zimniejszy niż woda i gorętszy niż ogień. Pocš się wszystkie moje członki, drży moje ciało, okomoje opuszcza mnie i mogę spojrzeć na niebo.
Woda cieknie z mej twarzy jak w czasie wylewu. Wtedy Izyda powiedziała do Re:
- O mój boski ojcze, powiedz mi swoje imię, ponieważ ten, kto powie swoje imię będzie żył.
Odrzekł Re:
- Jestem stwórcš nieba i ziemi. Zrobiłem góry i to wszystko, co na nich istnieje. ZJestem stwórcš wód. Dokonałem stworzenia Mehet Uret, stworzyłem Kaemmutefa i radoœć kochania. Jestem stworzycielem niebios.
Sprawiłem, że kryjš siędwa bóstwa horyzontu. Ja dałem im ich dusze bogów. Jestem Bytem, który otwiera swe oczy i staje się œwiatłoœć. Jestem Bytem, który zamyka swe oczy i staje się ciemnoœć. Jestem tym, który rozkazuje i wody Nilu płynš. Jestem tym, którego imienia nie znajš bogowie. Jestem twórcš godzin i stworzycielem dni. Ja otwieram uroczystoœci. Ja powoduję wylew. Jestem stworzycielem płomienia życia, dzięki któremu powstajš wytwory warsztatów. Jestem Chepri - rano, Re - w południu, Atum - wieczorem.

Trucizna jednak nie została zawrócona ze swej drogi, a ból wielkiego boga nie odszedł. Na to odparła Izyda:
- Wœród słów, które poweidziałeœ do mnie nie było twego imienia. Odkryj mi swoje imię, a trucizna opuœci cię, ponieważ ten, kto odkryje swe imię będzie żył.

W tym czasie jad palił jak wybuchajšcy płomień, a goršco było większe niż od jasno palšcego się ognia. Majestat Re odpowiedział:
- Pozwolę Izydzie przeszukać mnie, a imię moje przejdzie z mego ciała do jej. I boski ukrył się przed bogami, a tron w barce Milionów Lat był pusty.
A gdy nadszedł czas, aby wyszło serce boga, Izyda powiedziała do Horusa, swego syna:
- Wielki bóg, zwišzany przysięgš, oddał swoje oczy.

Tak spowodowano, że wielki bóg wykrzyknšł swe imię. Wtedy Izyda, Wielka Władczyni słow mocy, powiedziała:
- OdejdŸ jadzie, wyjdŸ z Re. Spraw, żeby Oko Horusa wyszło z boga i zajaœniało poza jego ustami. Ja robię, ja sprawiam, że trucizna spada na ziemię, ponieważ jad został zwyciężony.
Zaprawdę, imię wielkiego boga zostało mu zabrane. Re będzie żył, a trucizna zginie; jeœli będzie żyć trucizna, zginie Re.


Tekst legendy znajduje się na Papirusie Turyńskim