W czasach kiedy bóg wszechrzeczy Re był już stary bogini Izyda zapragnęła poznać jego imię, które by jej dało wielkš moc. A znała ona magiczne słowa. Gdy œlina boga spadła na ziemię Izyda ulepiła Œwiętego Węża, który zanurzył swe zatrute zęby w Re. 
Bóg ciężko zachorował, towarzysze jego lamentowali, aż przybyła Izyda. 
"O mój boski ojcze, powiedz mi swoje imię, ponieważ ten, kto powie swoje imię będzie żył." 
Re mówił o sobie lecz nie powiedział swego imienia. Ukrył się przed bogami tak, że barka Milionów była pusta i wykrzyknšł swoje imię Izydzie. Jad od niego odszedł, co sprawiło zaklęcie Izydy. 
"OdejdŸ jadzie, wyjdŸ z Re. Spraw żeby Oko horusa wyszło z boga i zajaœniało poza jego ustami. Ja robię, ja sprawiam, że trucizna spada na ziemię, ponieważ jad został zwyciężony. Zaprawdę imię Wielkiego Boga zostało mu zabrane. 
Re będzie żył, a trucizna zginie; jeœli żyć będzie trucizna zginie Re" 
Słowa te miały leczyć każdego zatrutego.